Prawa pacjenta

KARTA PRAW PACJENTA HOSPICJUM STACJONARNEGO W LICHENIU STARYM

Prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych

1. Pacjent w toku korzystania ze świadczeń zdrowotnych ma prawo do:
   • poszanowania swojej osoby jako osoby ludzkiej,
   • samodecydowania,
   • poszanowania integralności fizycznej i psychicznej oraz do poczucia bezpieczeństwa swojej osoby,
   • poszanowania swojej prywatności,
   • poszanowania wyznawanych przez siebie wartości moralnych i kulturowych oraz do poszanowania swoich przekonań religijnych i filozoficznych.
2. Pacjent ma prawo wymagać, aby lekarz i inna osoba wykonująca zawód medyczny udzieliła świadczenia zdrowotnego zgodnie ze wskazaniami wiedzy medycznej i bez zbędnej zwłoki, przy wykorzystaniu dostępnych udzielającemu świadczenia metod i środków rozpoznawania chorób, leczenia i łagodzenia cierpień oraz pielęgnacji chorego.
3. Pacjent ma prawo do doraźnej pomocy lekarskiej w sytuacji zagrożenia życia od każdego będącego w pobliżu lekarza.
4. Pacjent ma prawo wybrać i zmienić swojego lekarza lub inną osobę sprawującą nad nim opiekę lub podmiot leczniczy o ile pozwalają na to obowiązujące przepisy prawa.
5. W warunkach ograniczeń, w których instytucje sprawujące opiekę mogą dokonywać wyboru, który z pacjentów zostanie poddany leczeniu, wszyscy pacjenci mają prawo do rzetelnej procedury dokonywania tego wyboru. Decyzja powinna być podjęta na podstawie kryteriów medycznych i bez dyskryminacji.
6. Pacjent ma prawo do dobrej jakości opieki oraz jej ciągłości włączając w to współpracę pomiędzy wszystkimi dostawcami świadczeń zdrowotnych, które mogą uczestniczyć w rozpoznaniu, leczeniu, opiece.
7. Pacjent ma prawo żądać zasięgnięcia przez lekarza leczącego opinii lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego w sytuacji, gdy leczenie ma niepomyślny przebieg. Odmowa i jej przyczyny powinny być odnotowane w dokumentacji medycznej.
8. Pacjent ma prawo do leczenia, niezależnie od możliwości finansowych lub innego czynnika.
9. Pacjent lub jego opiekun ustawowy maja prawo do pełnej i przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, włączając w to informację o faktach medycznych dotyczących jego stanu, proponowanych procedurach medycznych wraz z ich ryzykiem i przewidywalną korzyścią, procedurach alternatywnych do proponowanych wraz ze skutkami zaniechania leczenia oraz do informacji dotyczących rozpoznania, rokowań i postępu leczenia.
10. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informacje o stanie zdrowia i rokowaniu, jeżeli wg oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej informacji.
11. Pacjent lub jego opiekun ustawowy mają prawo wskazać, kto jeżeli w ogóle ktokolwiek ma być informowany w jego imieniu.
12. Pacjent lub jego opiekun ustawowy mają prawo poznać z imienia osoby, które będą odpowiedzialne za opiekę nad nim, uzyskać informację o ich stanie zawodowym a także zapoznać się z przepisami i zwyczajami, które będą kształtować jego pobyt i leczenie.
13. Pacjent lub jego opiekun ustawowy mają prawo, aby zostać uprzedzonym, że podmiot leczniczy, bądź lekarz lub inna osoba wykonująca zawód medyczny zamierza odstąpić od prowadzonego leczenia lub pielęgnacji z równoczesnym wskazaniem możliwości leczenia lub pielęgnacji przez inną osobę lub inny podmiot leczniczy.
14. Pacjent lub jego opiekun ustawowy, w momencie wypisania z podmiotu leczniczego powinien otrzymać na życzenie pisemne streszczenie rozpoznania, leczenia i opieki.

Zgoda

1.  Warunkiem wstępnym do jakichkolwiek działań medycznych jest świadoma zgoda pacjenta lub jego opiekuna ustawowego.
2. Pacjent lub jego opiekun ustawowy mają prawo nie zgodzić się lub wstrzymać działania medyczne w każdym czasie. Pacjent lub jego opiekun ustawowy przy podejmowaniu decyzji o zgodzie na leczenie lub jego wstrzymaniu powinien zostać poinformowany o celu, charakterze i stopniu ryzyka podjęcia określonych działań medycznych lub ich zaprzestaniu.
3. Jeżeli pacjent lub jego opiekun ustawowy są niezdolni do wyrażenia swojej woli a konieczna jest natychmiastowa interwencja medyczna należy zakładać zgodę pacjenta lub jego opiekuna ustawowego, o ile wcześniej nie wyrazili oni swojej woli w sposób nie pozostawiający wątpliwości, co do odmówienia zgody w danej sytuacji.
4. Jeżeli wymagana jest zgoda prawnego przedstawiciela a konieczna jest natychmiastowa interwencja, powinna ona być podjęta, jeżeli nie ma możliwości uzyskania w danej chwili zgody prawnego przedstawiciela.
5. Jeżeli wymagana jest zgoda prawnego przedstawiciela, pacjent niepełnoletni lub dorosły, musi mimo wszystko uczestniczyć w podejmowaniu decyzji w możliwie największym wymiarze, na jaki pozwala jego stan.
6. Jeżeli prawny przedstawiciel nie wyrazi zgody, a lekarz jest zdania, że interwencja leży w interesie pacjenta decyzję podejmuje sąd.
7. We wszystkich innych sytuacjach, gdy pacjent nie jest w stanie wyrazić świadomej zgody i nie ma prawnego przedstawiciela, ani przedstawiciela wyznaczonego przez pacjenta do tego celu, dla decyzji należy zastosować odpowiednie instrumenty, biorąc pod uwagę wszystko, co wiadomo oraz w największym możliwym stopniu to, co można przypuszczać o woli pacjenta.
8. Zgoda pacjenta lub jego opiekuna ustawowego wymagana jest w przypadkach przechowywania i używania wszelkich substancji pochodzenia ludzkiego. Zgoda może być domniemana, jeżeli substancje te mogą być użyte w trwającym procesie rozpoznawania, leczenia czy opieki.
9. Pacjent lub jego opiekun ustawowy mają prawo zastrzec, aby po śmierci nie pobierać z jego zwłok tkanek, narządów lub komórek w innym celu niż dla ustalenia przyczyny zgonu.

Prawo do poszanowania intymności i godności

1. Wszystkie informacje dotyczące stanu zdrowia pacjenta, faktów medycznych, rozpoznania, rokowań i leczenia, a także wszelkie informacje natury osobistej muszą pozostawać poufne nawet po śmierci chyba, że pacjent lub jego opiekun ustawowy wyrazi zgodę na ujawnienie tajemnicy lub jej ujawnienie dopuszcza ustawa. Zgoda może być założona, jeżeli informacje przekazuje się innym osobom sprawującym opiekę nad pacjentem w trakcie leczenia.
2. Działania medyczne mogą być przeprowadzone tylko z zachowaniem należnego stosunku dla prywatności pacjenta. Oznacza to, że działania medyczne mogą być prowadzone tylko w obecności osób niezbędnych przy danej czynności, o ile pacjent nie wyrazi zgody lub nie zażąda inaczej.
3. Pacjenci przyjmowani do Hospicjum maja prawo oczekiwać używania urządzeń zapewniających prywatność przestrzenną szczególnie przy pielęgnacji intymnej lub przy badaniach i leczeniu.
4. Wszystkie informacje dotyczące pacjenta i stwarzające możliwość jego identyfikacji powinny być chronione. Ochrona danych musi być odpowiednia do sposobu ich przechowywania. Substancje pochodzące z ciała ludzkiego stwarzające możliwość identyfikacji danych, powinny być chronione równie starannie.
5. Pacjent ma prawo dostępu do dokumentacji medycznej i danych oraz do innych dokumentacji dotyczących rozpoznania, leczenia i opieki, a także otrzymać kopie dokumentacji i zapisów lub ich części. Dostęp nie obejmuje danych dotyczących osób trzecich.
6. Po śmierci pacjenta, prawo wglądu w dokumentację medyczną ma osoba upoważniona przez pacjenta za życia.
7. Pacjent ma prawo zażądać skorygowania, uzupełnienia, usunięcia, wyjaśnienia i /lub uaktualnienia dotyczących go osobistych i medycznych danych, które są niedokładne, niekompletne, dwuznaczne lub nieaktualne, albo nieodpowiednie dla potrzeb rozpoznawania, leczenia i opieki.

Prawo pacjenta do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie

1. Pacjent przebywający w hospicjum ma prawo do świadczeń zdrowotnych obejmujących badanie diagnostyczne, leczenie i rehabilitację, zgodnie z profilem leczniczym placówki, opiekę pielęgnacyjną, zaopatrzenie w leki i materiały medyczne oraz do pomieszczenia i wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia. Pacjent ma prawo do otrzymania bielizny osobistej.
2. Pacjent ma prawo do przebywania w hospicjum, jeżeli wypisanie z placówki mogłoby spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia, albo zdrowia innych osób, chyba, że hospicjum zapewni przywiezienie i przyjęcie pacjenta do innego odpowiedniego podmiotu leczniczego.
3. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską lub inna osobę wskazaną przez siebie.
4. Pacjent ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z osobami z zewnątrz.
5. Pacjent ma prawo odmowy kontaktu z osobami z zewnątrz.
6. Pacjent ma prawo do opieki duszpasterskiej oraz uczestnictwa w obrzędach religijnych organizowanych w hospicjum.
7. Pacjent, którego przypadku nie ma dalszych przesłanek do zatrzymywania go w hospicjum stacjonarnym, ma prawo do wszelkich wyjaśnień, zanim zostanie wypisany do innego podmiotu lub domu.
8. Pacjent ma prawo otrzymywać wsparcie od rodziny, krewnych i przyjaciół podczas trwania leczenia i opieki oraz do duchowego wsparcia w ciągu całego okresu opieki.
9. Pacjent ma prawo do umierania w spokoju i godności. Pacjent znajdujący się w stanie terminalnym ma prawo do świadczeń zdrowotnych ma prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu i innych cierpień.

Prawo do skargi. Odpowiedzialność podmiotów leczniczych

1. Pacjent lub osoba reprezentująca jego prawa, jeżeli uzna, że te prawa pacjenta zostały naruszone może:
   • zwrócić się z interwencją do bezpośredniego przełożonego osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego, a następnie do Dyrektora Hospicjum Stacjonarnego,
   • w razie niezadowalającego załatwienia sprawy zwrócić się o jej rozpatrzenie przez organ, który utworzył i prowadzi podmiot,
   • jeżeli naruszenie prawa dotyczyło fachowej czynności medycznej, zwrócić się do Okręgowej Izby Lekarskiej, bądź do Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych,
   • skierować sprawę do sądu powszechnego, jeżeli w wyniku działania lub zaniechania podmiot leczniczy lub osoby wykonującej zawód medyczny naruszono dobro osobiste pacjenta lub wyrządzono szkodę materialną w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego.
2. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta wymienionych sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art.448 Kodeksu Cywilnego. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta do umierania w spokoju i godności sąd może, na żądanie najbliższego członka rodziny, przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez nich cel społeczny na podstawie art.448 Kodeksu Cywilnego.
3.   Pacjent, który w wyniku wadliwego leczenia doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia może żądać odszkodowania oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Odszkodowanie na rzecz pacjenta obejmuje:
   1. wszelkie koszty wynikłe z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe,
   2. rentę, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.
4. Obowiązek naprawienia szkody ulegnie odpowiedniemu zmniejszeniu, jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody.
5. Jeżeli wskutek wadliwego leczenia nastąpiła śmierć pacjenta, podmiot leczniczy zobowiązany do naprawienia szkody, powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł.
6. W razie śmierci pacjenta z roszczeniami odszkodowawczymi wobec podmiotu leczniczego mogą wystąpić osoby, wobec których pacjent miał zobowiązania alimentacyjne ( art. 446, §2 K. c.)